Prof. Janusz Bogdanowski zaproponował następującą definicję: zamek to samodzielne dzieło obronne o zabudowie zwartej, powstałe w okresie średniowiecza, łączące dominującą funkcję obronną z mieszkalną i gospodarczą. Polska nazwa „zamek” pochodzi od zamykania drogi lub „zamknięcie”. Pojawiła się w pierwszej połowie XIV wieku i zastępowano nią nazwy łacińskie castrum, castellum i arx.
Zamki są nie tylko imponującymi budowlami obronnymi, ale także świadectwem historii i kultury naszego świata. Powstawały one z różnych powodów i w różnych miejscach na całym globie.
Budowle obronne pojawiały się od starożytności, jako twierdze chroniące przed wrogami i intruzami. Jednak to w średniowieczu ich rola stała się szczególnie istotna i od średniowiecza, zgodnie z definicją nazywamy je zamkami. Budowano je głównie jako miejsca obronne dla lokalnych władców oraz jako symbole ich siły i prestiżu.
Powstawanie zamków było również odpowiedzią na potrzeby strategiczne. Umiejscowione na wzgórzach lub skałach, zapewniały doskonałą widoczność i kontrolę nad okolicą. Tworzyły one swoisty system obronny, który mógł skutecznie odpierać ataki wroga.
Nie można zapomnieć o estetyce, która często była równie ważna jak funkcjonalność. Zamki były ozdobą krajobrazu oraz wyrazem potęgi władców. Ich architektura często odzwierciedlała panujące trendy artystyczne danej epoki.
Dziś zamki przyciągają turystów z całego świata swoją historią i pięknem architektonicznym. Przemierzając mury tych budowli, możemy przenieść się do dawnych czasów i poczuć atmosferę życia w tamtych epokach.
Zamki są nie tylko świadectwem naszej przeszłości, ale także inspiracją do odkrywania i doceniania bogactwa kulturowego naszego świata.